14 december 2022 15:00              (Ref: NU.nl)

Mukakalisa (41) heeft een heftige jeugd gehad met veel negatieve gebeurtenissen. Met de hulp van een psycholoog lukte het haar om zich eindelijk open te stellen en te vertellen over haar verleden. “Ik zit nu goed in mijn vel.”
“Ik ben opgegroeid in Rwanda, in een klein hecht dorpje waar alle problemen die mensen hadden bij het kampvuur werden besproken. Op mijn twaalfde verliet ik Rwanda en kwam ik in een adoptiegezin in België terecht. Hier leerde ik juist dat je de vuile was niet buiten moet hangen. Als er problemen zijn, hou je je mond. Zo kwam het dat ik niks zei toen het niet goed met me ging. Thuis bij mijn adoptieouders was er sprake van huiselijk geweld. Het heeft lang geduurd, voordat ik als volwassene durfde te praten over alles waarmee ik rondliep.”
Niet meer pleasen
“Therapie is voor mij zó essentieel geweest. Het heeft me geleerd om over mijn gevoelens te praten en daar ben ik nooit meer mee gestopt. Ik merkte dat ik hierdoor eindelijk weer lekker in mijn vel begon te zitten. Maar ik zie het nog zoveel om mij heen; mensen voeren een soort toneelstukjes op en ze praten niet écht met elkaar. Ik herken het, omdat ik dat zelf vroeger ook deed. Waarom zeggen veel mensen het niet als we ons boos, verdrietig of jaloers voelen? Of als we simpelweg geen zin hebben om naar iemands verjaardagsfeestje toe te gaan? Ik wil dat niet meer en zeg het nu gewoon eerlijk als ik niet naar een feestje wil gaan en maak dan een nieuwe afspraak om samen wat leuks te doen. Ik ben toch geen 41 geworden om altijd te willen pleasen en aardig gevonden te worden? Ik wil andere mensen helpen en inspireren door zo echt mogelijk te zijn. Misschien durven zij dan ook te praten over dingen die ze dwars zitten en die ze hebben meegemaakt. Uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat zowel je lijf als je verstand weet wat voor jou het beste is.”
Authentiek zijn
“Juist doordat ik aan een collega had verteld dat het niet zo goed met me ging, nam ze me mee sporten. Ook tegen mijn huidige partner ben ik gelijk heel openhartig geweest over wat ik in mijn verleden allemaal heb meegemaakt. Doordat ik zo open was, werd hij dat ook en hadden we een heel fijn gesprek. Daardoor kan ik mezelf zijn bij hem. Hij kent al mijn leuke en minder leuke kanten. Ik hoef van mezelf niet meer altijd mijn mooiste gezicht te laten zien, zoals je dat om je heen ziet op social media. Ik wil mijn wáre gezicht laten zien, omdat ik behoefte heb aan echtheid. Door mijn masker te laten zakken is de afstand tussen mij en andere mensen kleiner. Natuurlijk praat ik ook gewoon over koetjes en kalfjes met mijn vrienden. Maar alles is bespreekbaar. Anders verandert er niks en blijven we mooi weer spelen, terwijl iemand zich misschien helemaal niet goed voelt. Doordat ik mijn spreekwoordelijke muur heb afgebroken ben ik rustiger, minder gejaagd en vooral een leuker persoon geworden. Dat is een groot verschil met de Mukakalisa die ik vroeger was.”